انحراف از توحید
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه:توحید، شرک،انحراف ازتوحید.
پرسش :انحراف از
توحید و
شرک چه پیامدهایی را به دنبال دارد و روش درمان این انحراف چیست؟
پاسخ :
انحراف از توحید و افتادن به بیابان گمراهی شرک، پیامدهای متعدّدی دارد که هم در
دنیا و هم در
آخرت ، گریبان‌گیر شخص مشرک می‌شود. برخی از این آثار عبارت‌اند از:
خداوند در
قرآن کریم ،
دست خود را برای بخشش هر گناهی در
روز قیامت باز گذاشته است، ولی شرک را استثنا کرده و آن‌را غیر قابل بخشش معرّفی کرده است. بنابر این، اگر فرد مشرکی بدون توبه از شرک خود، از دنیا برود، هیچ نقطه امیدی برای او وجود نداشته و قطعاً وارد
جهنم خواهد شد و از
رحمت خدا بی‌نصیب خواهد ماند.
شرک به خداوند باعث می‌شود که خدای تعالی، چتر حمایت خود را از سر آن شخص بردارد و او را به معبودهای ساختگی خودش که قادر بر حمایت کردن از کسی نیستند، واگذارد و به تعبیر قرآنی، مخذول شود.
این محرومیت هم در دنیا
و هم در آخرت
شامل این‌گونه افراد می‌شود.
خداوند حکیم در قرآن کریم، مشرکان را به کسی تشبیه کرده که از آسمان سقوط می‌کند و پرندگان گوشت بدنش را می‌ربایند یا این‌که باد شدیدی او را به منطقه دوری پرتاب می‌کند.
این بدین معنا است که مشرک، از درجات والای
انسانیت سقوط کرده و
شیطان او را شکار می‌کند.
شخص
مشرک ، با اعتقاد به خدایان خود ساخته یا بدون اعتقاد به هر خدایی، درون خود را با اعتقادهای خلاف واقع آلوده می‌سازد و موجب پلیدی و نجاست باطنی خود می‌شود
که ممکن است این نجاست درونی، بر ظاهر و بدن او نیز تأثیرگذار باشد.
قرآن کریم، یکی از نتایج شرک را، ضعف و زبونی می‌داند و از شرک ورزیدن نهی می‌کند.
و این در حالی است که توحید عامل قیام و حرکت است.
شرک، مایه مذمّت و نکوهش است، چرا که یک خط روشن انحرافی است در برابر منطق عقل و کفرانی است آشکار در مقابل نعمت پروردگار، و آن‌کس که تن به چنین انحرافی دهد درخور مذمّت است.
مشرکان، به دلیل شرک ورزیدن به پروردگار عالم، به عنوان کسانی که خداوند دشمن آنها است،
آرامش از آنها سلب می‌شود، خصوصاً در هنگام جنگ با مسلمانان، ترس و وحشت را بر قلب آنان مسلّط می‌سازد تا مغلوب جبهه حق شوند.
مسئله اثبات توحید که خود مقدمه اثبات دین و شریعت است، فقط از راه عقل و تفکّر قابل اثبات بوده و لذا برای رهایی از ورطه شرک و انحراف از توحید، باید از استدلال‌ها و راه‌های عقلی و نقلی کمک گرفت. برخی از این دلایل و راه‌ها را ذکر می‌کنیم.
تفکّر در آفرینش و مخلوقات موجب می‌شود تا انسان پی به وجود آفریننده‌ای ببرد که در علم و قدرت یگانه و بی‌همتا است و کسی جز او شایستگی این مقام را ندارد و هر چه غیر او است همه نیازمند و مخلوقند و در همه امور خود محتاج به خالق و پرودگار خویش هستند.
اگر در عالم غیر از خداوند، خدایان دیگر وجود داشته باشد آسمان‌ها و زمین دچار فساد و تباهی می‌شد؛
زیرا در این صورت، هر بخشی از عالَم، مخلوق خدایی مخصوص به خود بود و با تدبیر و خواسته آن خدای متعلق به خود اداره می‌شد و موجب می‌شد تا ناهماهنگی و چندگانگی در نظم جهان و اداره آن به وجود آید، حتی این امکان وجود خواهد داشت که هر خدایی برای گسترش قلمرو حکمرانی خود، به منازعه با دیگر خدایان بپردازد و در این زمینه از دیگران پیشی بگیرد که این کار جز نابودی و فساد، چیزی برای عالم به ارمغان نمی‌آورد.
البته در این راه، همراهی با اولیای الهی و پیامبران، نقش مؤثری در شناخت حق و دوری از شرک ایفا می‌کند؛ چرا که یکی از رسالت‌های این حجت‌های الهی این است که، توانمندی‌های پنهان شده عقل‌ها را آشکار سازند و آنها را پرورش دهند.
توجه به نعمت‌هایی که خداوند به بندگان عطا کرده است؛ زیرا یاد نعمت‌های او انسان را به معرفت او دعوت می‌کند، و حسّ شکرگزاری را در انسان بر می‌انگیزد، سپس توجه به این نکته که این نعمت‌ها بی‌قید و شرط نیست و در کنار آن خدا عهد و پیمانی گرفته، انسان را متوجه تکالیف و مسئولیت‌هایش می‌کند.
پایگاه اسلام کوئست
