غیبت و روزه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: غیبت، روزه،
گناه، مبطلات روزه.
پرسش: چرا با توجه به وجود احادیثی از رسول خدا ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ مبنی بر باطل کردن
روزه با گناه غیبت، این گناه از مبطلات روزه در کتاب‌های
احکام آورده نمی‌شود؟
پاسخ:
همان‌طور که کارهای نیک و
اعمال صالح
انسان دارای درجات متفاوتی از
ارزش و
ثواب هستند،
گناهان انسان نیز از نظر
فساد و عقوبت در یک سطح نیستند. این‌گونه احادیث، بیانگر بزرگی گناه غیبت و شدت
فساد آن است؛ زیرا غیبت با بزرگ‌ترین
سرمایه مردم یعنی با آبروی آنان سروکار دارد؛ ازاین‌رو
اسلام عزیز آن را مذموم شمرده و با تعبیرات بسیار شدید، از آن یاد کرده تا همگان را متوجه مضرات و آثار سوء آن کرده و از ارتکاب چنین گناهی باز دارد.
از
روایات ائمه معصومان علیهم‌السلام، این‌گونه برمی‌آید که روزه‌داری، دارای مراتبی است و مرتبه ظاهری آن، همان است که در منابع فقهی به آن اشاره شده و برای آن شرایط و مبطلاتی ذکر نموده‌اند؛ اما مرتبه‌ی بالاتر و باطنی روزه، آن است که شخص روزه‌دار، تمام اعضای
بدن او روزه باشد؛ یعنی بتواند چشم، گوش،
زبان و سایر اعضایش را از
حرام دور نگه دارد.
باید توجه داشت که چنین روزه‌ای است که مورد قبول
حق تعالی قرار می‌گیرد و آن آثار کامل خود را به همراه خواهد داشت.
البته در مرحله‌ی نخست، هر مکلفی مأمور به انجام واجبات ـ به همان شکلی که در منابع فقهی بیان شده است ـ می‌باشد؛ چرا‌که ترک
واجب، به بهانه‌ی عدم قبولی آن، خودش
جرم بوده و دارای عقوبت الاهی است.
در نتیجه روزه با ترک سایر واجبات یا همراه با انجام محرمات و گناهانی همچون «غیبت»، نتیجه مطلوب خود را نخواهد داشت؛ اما از آن‌جا که هر کدام از این
اعمال دارای حکمی مستقل هستند که به‌تنهایی نیز آثار و نتایجی دارند،
غیبت کردن، موجب
بطلان روزه نخواهد شد؛ بلکه از ارزش و اثر واقعی آن می‌کاهد.
پایگاه اسلام کوئست.
