• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نضرة

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کلیدواژه: نضرة، بهشت، طراوت، زیبایی، شادابی، اعمال نیک، ابرار، نعمت، آرامش.
پرسش: معنای کلمه «نضرة» در آیه ۱۱ سوره انسان چیست؟
پاسخ:



در قرآن کریم می‌خوانیم: «فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذلِکَ الْیَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً» ؛ (به خاطر این عقیده و عمل ) خدا ایشان را از شر آن روز نگه داشت و آنان را طراوت و شادمانی بخشید.

در این آیه شریفه، به نتیجه اجمالی اعمال نیک و نیت‌های پاکی که «ابرار» («إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً»؛ «به یقین ابرار (و نیکان) از جامی می‌نوشند که با عطر خوشی آمیخته است».) و نیکان دارند، اشاره شده است.


«نضرة» از «نضر» به معنای طراوت و زیبایی و شادابی خاصی است
[۴] قرشی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج ‌۷، ص ۷۷، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.
که بر اثر فراوانی نعمت و رفاه به انسان دست می‌دهد. آری رنگ رخسار آنها در آن روز از آرامش و نشاط درونی آنان خبر می‌دهد.
بنابراین اگر در دنیا به خاطر احساس مسئولیت از آن روز بیمناک بودند، خداوند در عوض آنها را در آن روز غرق شادمانی و سرور می‌کند.


تعبیر به «لقّاهم» از تعبیرهای بسیار جالبی است که نشان می‌دهد خداوند بزرگ از این میهمانان گران‌قدر با لطف خاصش استقبال می‌کند، و در سایه رحمتش به آنها طراوت و شادمانی و زیبایی عطا می‌کند.

۳.۱ - روایتی از امام باقر

امام باقر علیه‌السلام به نقل از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «در روز قیامت مردی را می‌آورند و به او می‌گویند: حجت خود را بیان کن، پس او می‌گوید: پروردگارا! مرا آفریدی و راه‌نماییم کردی و نعمت خویش را بر من گستردی، و من نیز پیوسته از بخشش آن نعمت مایه گستردگی زندگی آفریدگانت می‌شدم و بر ایشان آسان می‌گرفتم تا در چنین روزی رحمت و آسان‌گیری خویش را به من ارزانی داری، و آن‌گاه پروردگار تعالی می‌فرماید: بنده‌ام راست گفت، او را به بهشت در آورید».


۱. انسان (۷۶)، آیه ۱۱.    
۲. انسان (۷۶)، آیه ۵.    
۳. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، محقق و مصحح:میر دامادی، جمال الدین،‌ ج ‌۵، ص ۲۱۲، دارالفکر للطباعة و النشر و التوزیع، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق.    
۴. قرشی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج ‌۷، ص ۷۷، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‌۲۵، ص ۳۵۷، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.    
۶. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح:غفاری، علی‌اکبر، آخوندی، محمد، ج ‌۴، ص ۴۰، دارالکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.    



پایگاه اسلام کوئست.    


رده‌های این صفحه : قرآن شناسی | واژگان قرآنی




جعبه ابزار