یهود
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: دین موسی، یهود، یعقوب، بنی‌اسرائیل، یهُوَه خدای اعظم.
پرسش: علت نامگذاری دین موسی به یهود چیست؟ و از چه زمانی به این نام انتخاب شده، آیا این نام با اسم "یَهُوَ" که نام خدا در زبان یهود است، ارتباط دارد؟
پاسخ: پیرامون علت نامگذاری وجه تسمیه دین موسی به یهود چند قول است:
عده‌ای معتقدند که چون یکی از فرزندان
یعقوب، نامش یهودا بود که حضرت یعقوب علاقه‌مند بود برای اتحاد بین فرزندانش وی را به‌عنوان سرپرست دیگر فرزندانش انتخاب کند، لذا دستور داد همه از او پیروی کنند؛ اما فرزندان یعقوب با هم نساختند و اختلاف بین آنها ایجاد شد. گروهی به همان آداب‌و‌رسوم گذشته پدری خویش ادامه دادند و گروهی از یهودا پیروی کردند و او را پیشوای خویش ساختند. بعداً ذال کلمه "یهودا" تبدیل به دال شد و به
پیروان یهودا، یهود اطلاق شد.
ولی عده‌ای معتقدند که چون به موسی
وحی شد که یَهُوَ یعنی
پرستش خدای بزرگ را به قومت معرفی کن، لذا دین موسی به یهود نامگذاری شده است.
و این قول به حقیقت نزدیک‌تر است.
اما تاریخ یهود و بنی‌اسرائیل با ابراهیم شروع می‌شود، وی دو هزار سال قبل از میلاد از شهر
اور واقع در
بین‌النهرین به موجب حوادثی به همراه پیروانش راهی
کنعان که همان
فلسطین یا اسرائیل امروزی است، شد و این قوم از طرف ساکنان دیار کنعان به "
عبری" یا
عبرانیان خوانده شدند.
ابراهیم در کنعان با زنی به نام
هاجر که کنیزی مصری بود ازدواج کرد که حاصل این ازدواج اسماعیل بود. و قبل از مادر اسماعیل با زنی بنام
ساره ازدواج کرده بود که حاصل ازدواجش اسحاق بود.
اسحاق دارای دو پسر به نام عیسو و یعقوب بود، و یعقوب، همان کسی است که بعدها به اسرائیل معروف شد و فرزندان دوازدگانه او نیز، به بنی‌اسرائیل معروف شدند.
بنی‌اسرائیل به‌زودی نسلشان چنان فزونی یافت که قومی نیرومند و مقتدری را تشکیل دادند؛ لکن اینها سال‌های بسیاری را مورد آزار و اذیت قرار گرفته بودند که نهایتاً توسط حضرت موسی نجات یافتند.
از زمان حضرت موسی ـ علیه‌السلام ـ بنی‌اسرائیل به تکاپو و تلاش برای تأسیس یک
دولت جدیدی افتادند و زمانی که دولت تشکیل دادند که تقریباً مصادف با دوره
داود و
سلیمان نبی بود، از طرف اقوام دیگر به بنی‌اسرائیل یا یهودیان شناخته شدند.
اما یَهُوَه چیست؟ طبق اظهار نظر بعضی از تاریخ‌شناسان، یهو خدای قوم یهود بود که چندین مراحل را طی کرد؛ زیرا در یک عصر یَهُوَ خدای قهار بوده است و زمانی دیگر یهوَ
رب النوع تندر و
طوفان بوده است و زمانی
رب النوع رعد و برق، اما یهوه بعداً به مقامی که برتر از خدایان دیگر بود، شناخته شد؛ لذا
یَهُوَ تنها خدای واحد نبوده است.
پیش از زمان
اشعیاء،
یهودیان در این اندیشه نبوده‌اند که یهُوَ خدای همه
قبایل و حتی همه عبرانیان باشد؛ بلکه هر قوم خدایی ویژه داشته است و بعداً برای اتحاد سیاسی و دینی، یهُوَ را
خدای اعظم و بزرگ‌ترین خدا معرفی کردند.
سایت اندیشه قم
