تلاش حضرت نوح برای هدایت فرزند و قوم خود
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کلیدواژه: حضرت نوح،
هدایت، طوفان،
پیامبران، تکذیب، پسر نوح.
پرسش: بعد از آغاز طوفان، آیا حضرت نوح (علیه‌السّلام) تنها به نصیحت فرزندش بسنده کرد و یا همچنان به نصیحت دیگر طوفان‌زدگان نیز می‌پرداخت؟
پاسخ اجمالی: این‌که در آیات قرآن اشاره شده حضرت نوح دائم توسط قومش تکذیب می‌شده و یا این‌که
خداوند متعال به او وعده نجات قوم و خانواده را می‌دهد و به او خبر می‌رساند که دیگر کسی با تلاش‌ها و هدایتگری او
ایمان نخواهد آورد همه نشانگر تلاش بی وقفه او بر هدایت قومش دارد؛ بعد از نزول عذاب نیز، نصیحت نوح برای آنان معنایی نداشت لذا گزارشی از چنین نصیحتی بعد از وقوع سیلاب و حرکت کشتی وجود ندارد.
با توجه به این‌که پیامبران الهی، سفیران خداوند برای مردم هستند، لذا از هیچ چیزی برای هدایت آنان فروگذار نکردند، با این وجود؛ عده‌ای از مردم، عالمانه یا از روی نادانی به تکذیب آنان پرداختند.
خداوند در آیاتی از
قرآن، به تکذیب قوم نوح (علیه‌السّلام) اشاره کرده و به عنوان نمونه، خطاب به پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌فرماید:
«اگر اینان تو را تکذیب کرده‌اند، پیش از آنها
قوم نوح و
عاد و
ثمود را نیز تکذیب کرده بودند».
می‌دانیم که قبل از وقوع طوفان، حضرت نوح (علیه‌السّلام) برای هدایت یکایک قومش تمام تلاشش را نموده و در این راه چیزی کم نگذاشت، ولی نصیحت و اندرز او هیچ تاثیری در دل قومش (جز اندکی از آنان) نگذاشت. چنان‌که در قرآن می‌خوانیم:
«گفتند: ای نوح! با ما
جدال کردی و بسیار هم جدال کردی. اگر راست می‌گویی، هر وعده‌ای که به ما داده‌ای بیاور».
«
[اما چه سود که
] هرگاه خدا بخواهد شما را
[به خاطر گناهانتان
] گمراه سازد و من بخواهم شما را اندرز دهم، اندرز من سودی به حالتان نخواهد داشت! او پروردگار شماست و به سوی او بازگشت داده می‌شوید».
با تمام تلاشی که حضرت نوح (علیه‌السّلام) برای هدایت قومش انجام داد، امّا پس از مدتی هیچ امیدی برای هدایت گمراهان وجود نداشت، خداوند نیز فرمود: دیگر هیچ‌کس از قوم تو ایمان نخواهد آورد؛ لذا این پیامبر خدا آنها را مورد
نفرین خود قرار داد:
«نوح گفت: ای پروردگار من! آنها فرمان من نبردند و از کسی پیروی کردند که مال و فرزندش جز به زیانش نیفزود».
«به نوح وحی شد که: جز آنها که
[تا کنون
] ایمان آورده‌اند، دیگر هیچ‌کس از قوم تو ایمان نخواهد آورد! پس، از کارهایی که می‌کردند، غمگین مباش».
«و نوح گفت: ای پروردگار من! بر روی زمین هیچ‌یک از
کافران را مگذار».
خداوند با آنکه عذاب را قطعی کرد، اما وعده نجات دو گروه «
مؤمنان» و «
خانواده» را به پیامبرش داده بود،
بیشتر خانواده نوح (علیه‌السّلام) از مؤمنان بودند و هنگامی که مؤمنانی که شامل اعضای خانواده او می‌شدند سوار کشتی شدند، نوح (علیه‌السّلام) که یکی از فرزندانش را در میان کفاری که در محاصره آب بودند دید، به نصیحت او پرداخت به گمان آنکه شاید او هم مشمول رحمت الهی وعده داده شده برای خانواده‌اش شود:
«نوح پروردگارش را ندا داد: ای پروردگار من! پسرم از خاندان من بود و وعده تو حق است و نیرومندترین حکم‌کنندگان تو هستی».
اما خداوند در پاسخ چنین فرمود که مراد از خانواده‌ای که وعده نجات آنان داده شده بود، تنها افراد مؤمن از آنان می‌باشد و دلیلی برای نجات یافتن یک کافر از میان کافران (تنها به دلیل انتساب خانوادگی) وجود ندارد:
«خداوند فرمود: ای نوح! او از خاندان تو نیست، او عملی است ناصالح. از سر ناآگاهی از من چیزی مخواه. بر حذر می‌دارم تو را که از مردم نادان باشی».
دیگر کفاری که عذاب خدا برای آنها قطعی شده بود، نصیحت نوح برای آنان معنایی نداشت و گزارشی از چنین نصیحتی بعد از وقوع سیلاب و حرکت کشتی وجود ندارد.
پایگاه اسلام کوئست، برگرفته از مقاله «تلاش حضرت نوح برای هدایت فرزند و قوم خود»، تاریخ بازیابی۱۴۰۰/۷/۸.
